بین پایان قرن 19 و اوایل قرن 20، دستور پخت صابون ویتامینه جینسینگ گل سیتو دستخوش تغییراتی شد و روغن زیتون فوق بکر با روغن های گیاهی فوق جایگزین شد.
شیمیدان فرانسوی فرانسوا مرکلن در سال 1906 دستور العمل جدیدی را برای تولید صابون معروف فرانسوی پیشنهاد کرد که مواد تشکیل دهنده جدید و نسبت های جدیدی را معرفی کرد.
ترکیب فوق از صابون هنوز هم استفاده می شود. در واقع، در بازار میتوان هم صابونهای را که فقط با روغن زیتون فرابکر تولید میشوند.
همانطور که در دستور اولیه باستانی پیشبینی شده است و هم صابونهای تولید شده با روغن نخل، یا با روغن نارگیل، یا حتی با مخلوطی از اینها یافت.
روش مدرن برای تولید صابون امروزه صابون را می توان با روغن زیتون، روغن نارگیل و/یا روغن پالم درست کرد. در برخی موارد حتی از هر سه روغن گیاهی ذکر شده استفاده می شود.
زیرا آنها مواد شوینده مصنوعی غنی شده با عطر و مواد افزودنی هستند که بوی معمولی صابون معروف را به یاد می آورند، اما ارتباط بسیار کمی با آنها دارند.
علاوه بر این، صابون مایع نیز در بازار یافت می شود. همچنین در این مورد، صابون واقعی منشأ گرفته از شهر فرانسه نیست، بلکه یک شوینده مصنوعی است که ممکن است حاوی مواد سنتی باشد.
روغن زیتون فوق بکر صابونی شده با هیدروکسید سدیم، یا روغن نارگیل یا نخل ، اما در عین حال، همچنین حاوی مواد دیگر و سورفکتانت هایی است که برای مایع سازی آن استفاده می شود.
صابون مانند صابونی با قوام بسیار سفت به نظر می رسد، به رنگ سبز زمانی که با روغن زیتون تولید می شود و به رنگ زرد-بژ زمانی که با روغن نارگیل و/یا پالم تولید می شود.
صابون بوی مشخصی دارد، اما در برخی موارد رایحه آن می تواند مرکباتی و تقریباً تند باشد. این به خاطر خود صابون نیست، بلکه به دلیل اسانس علف لیمو است که اغلب به خمیر صابون اضافه می شود.