اسباببازیها در طول تاریخ بهطور اساسی تغییر کردهاند، همانطور که مفهوم کودکی نیز تغییر کرده است. برایان ساتن اسمیت، انسان شناس در کتاب اسباب بازی ها به عنوان فرهنگ تاریخچه اسباب بازی ها را مورد بحث قرار می دهد.
بیان می کند که اسباب بازی توپ و سرسره به روش های مختلف این تعارضات فرهنگی را در زندگی شخصی کودکان واسطه میکنند.
اسباببازیهای آموزشی بهویژه تمایل دارند که دغدغههای فرهنگی زمان خود را منعکس کنند.
تحقیقات در مورد تاریخچه اسباببازیها و استفاده از آنها بر فرهنگهای غربی متمرکز است، اما در شمال آفریقا و صحرا نیز کارهایی انجام شده است.
عروسک ها یا عروسک های ساخته شده از چوب، خاک رس، موم یا پارچه ممکن است اولین اسباب بازی های شناخته شده باشند. باستان شناسان آنها را در محوطه هایی از مصر، یونان و روم یافته اند و آنتونیا فریزر بر جهانی بودن آنها تأکید می کند.
عروسکها را میتوان بهعنوان یک «اسباببازی آموزشی» اولیه در نظر گرفت، زیرا عروسکها به عنوان جایگزین عمل میکردند و به کودکان اجازه میدادند تا مراقبت از نوزادان و کودکان زنده را بیاموزند.
به طور مشابه، تیرها و کمانهای اسباببازی و سایر سلاحها به عنوان جایگزینی برای سلاحهای واقعی عمل میکنند و کودکان را قادر میسازند تا مهارتهای مورد نیاز برای شکار یا جنگ را توسعه دهند.
با این حال، تا قرن بیستم، اسباببازیهای ساخته شده به آسانی در دسترس نبودند و اغلب متعلق به خانوادههای ثروتمند بودند. سوابقی از کودکان ثروتمند قرون وسطایی وجود دارد.
خانههای اسباببازی پیچیده و اسباببازیهای نظامی دارند، که میتواند آنها را قادر به تقلید از فعالیتهای بزرگسالان مانند اداره یک خانه یا محاصره کند.
ما اغلب فراموش می کنیم که در طول تاریخ، کودکان با خوشحالی بدون اسباب بازی بازی کرده اند و اسباب بازی ساخته اند. هم کودکان و هم بزرگسالان بازیهایی مانند تخته نرد، تاس، شطرنج و ورق بازی میکردند.
به توسعه مهارت دستی، حافظه و استراتژی کمک کرد. در سال 1560، پیتر بروگل بزرگتر. بازی های کودکان نقاشی شده او حدود کودک را در حداقل 75 فعالیت بازی به تصویر میکشد.
فقط تعداد کمی از فعالیتها شامل اسباببازیهایی بود که بهطور خاص برای کودکان ساخته شده بودند، و حتی تعداد کمتری از آنها ممکن است به عنوان «اسباببازیهای آموزشی» طبقهبندی شوند.
عروسکها، آلات موسیقی ساده و تفنگ آبی مورد استفاده. تیراندازی به پرنده شناسایی اسباببازیهای خاص بهعنوان هدفی صریح آموزشی به دهه 1700 برمیگردد.