فعالیت اولین بار در سال 1936 توسط اشمیت و مارکوارت در حین کار با کشت های اپیدرموفیت ایجاد شد. بسیاری از قارچ ها به سیر حساس هستند.
نشان داده شده است که عصاره سیر تازه ۱۴۰۱ جذب اکسیژن را کاهش می دهد. رشد ارگانیسم را کاهش می دهد، سنتز لیپیدها، پروتئین ها و اسیدهای نوکلئیک را مهار می کند. و به غشاء آسیب می رساند.
گزارش شده است که سیر اثرات ضد قارچی بر روی دو گونه، پاتوژن هوایی نشان می دهد . رضایت بیشتری از استفاده از سیر به جای نیستاتین توسط بیماران مبتلا به استوماتیت دندان مصنوعی گزارش شد.
در مقایسه با اثر ضد باکتریایی سیر، کار بسیار کمی برای بررسی خواص ضد ویروسی آن انجام شده است. مطالعات اندکی گزارش کرده اند که عصاره سیر در شرایط آزمایشگاهی در برابر آنفولانزای A و B ، سیتومگالوویروس، راینو ویروس، HIV نشان داده است.
ویروس هرپس سیمپلکس 1 ، ویروس هرپس سیمپلکس 2 ، پنومونی ویروسی و روتا ویروس. آلیسین، دی آلیل تری سولفید و آجوئن همگی فعال هستند.
در مورد HIV، تصور می شود که آجوئن با مهار فرآیندهای وابسته به اینتگرین عمل می کند . آلیل الکل و دی آلیل دی سولفید نیز در برابر سلول های آلوده به HIV موثر بوده اند.
هیچ فعالیتی با آلیسین یا اس آلیل سیستئین مشاهده نشده است. به نظر می رسد که فقط آلیسین و مواد مشتق شده از آلیسین فعال هستند.
در مجموع، اثرات مفید عصاره سیر آن را در پزشکی مفید می کند. آزمایشات بالینی کافی در مورد اثرات سیر در پیشگیری یا درمان سرماخوردگی وجود ندارد.
یک کارآزمایی منفرد نشان داد که سیر ممکن است از بروز سرماخوردگی جلوگیری کند، اما مطالعات بیشتری برای تایید این یافته مورد نیاز است. این کارآزمایی به‌طور تصادفی 146 شرکت‌کننده را به‌مدت 12 هفته به یک مکمل سیر روزانه یا دارونما اختصاص داد.
