با ایجاد یک مدل موثر پرتو فرابنفش B (UVB) آسیب پوستی در موش، اثر فلاونوئیدهای لیمو خشک عمده بر آسیب پوست بررسی شد.
آسیب پوستی UVB در موشهای تحت تابش UV شبیهسازی شد و مدلهای حیوانی ایجاد شد. پارامترهای سرمی با استفاده از کیتها اندازهگیری شدند.
بخشهای پوست با هماتوکسیلین و ئوزین (H&E) و ماسون رنگآمیزی شدند و واکنش زنجیرهای پلیمراز کمی (qPCR) برای تشخیص بیان mRNA مربوط به بافت پوست استفاده شد.
نتایج تجربی نشان داد که LPF فعالیت اکسیدازهای کاتالاز (CAT) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) را در سرم موشهای مبتلا به آسیب پوستی ناشی از UVB افزایش داد و MDA، اینترلوکین-1β (IL-1β)، IL-6، IL- را کاهش داد.
سطح فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-α). مشاهدات پاتولوژیک نشان داد که LPF ضایعات بافت پوست ناشی از UVB را کاهش می دهد.
LPF بیان mRNA SOD1، SOD2، CAT، فاکتور هسته ای اریتروئید-2 فاکتور 2 (Nrf2)، هم اکسیژناز-1 (HO-1) و مهار کننده NF-κB آلفا (ICB-α) را افزایش داد و بیان را کاهش داد.
فاکتور هسته ای کاپا B (NF-κB)، p38 MAPK، و سیکلواکسیژناز-2 (COX-2) در بافت پوست موش های آسیب دیده پوست. اثر محافظتی بیشتری از LPF بر روی پوست در مقایسه با ویتامین C (VC) در همان غلظت کاربرد وجود داشت.
اثر LPF با غلظت همبستگی مثبت داشت. تجزیه و تحلیل کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) نشان داد که LPF حاوی پنج ترکیب فلاونوئیدی به نامهای ایزومانگیفرین، روتین، آستراگالین، نارینژین و کوئرستین است.
ما نشان دادیم که فلاونوئیدهای LPF یک اثر محافظتی عالی از پوست با ارزش کاربردی رضایتبخش از خود نشان میدهند.
در کاربردهای عملی، اشعه ماوراء بنفش (UV) با توجه به طول موج متمایز می شود که به طور خاص به UVC موج کوتاه (200-280 نانومتر)، UVB موج متوسط (280-320 نانومتر) و UVA موج بلند (320) تقسیم می شود.
با این حال، اشعه ماوراء بنفش در محدوده طول موج 100 تا 200 نانومتر ممکن است در هوا منتشر نشود، در حالی که نور ماوراء بنفش در محدوده طول موج 200 تا 400 نانومتر ممکن است بر سلامت انسان تأثیر بگذارد.