برای مثال، Appleton28 نشان داد که برخی تفاوت‌های فردی در تأثیر افزودن سس بر روی یک وعده غذایی در میان سالمندان سالم و آزاد وجود دارد.
در مطالعه او، 50.0 درصد از شرکت کنندگان در یک وعده ناهار که با سس تک نفره رعنا سرو می شد، دریافت پروتئین بیشتری را نشان دادند. با این حال، 36.5 درصد از شرکت کنندگان در پاسخ به افزودن سس، دریافت پروتئین کمتری را نشان دادند.
او بحث کرد که این تفاوت ها با جنسیت، سن یا ارزیابی ذهنی شرکت کنندگان در مورد غذاها توضیح داده نمی شود. همچنین نشان داد که دوست داشتن غذا در پاسخ به دستکاری افزایش طعم به وضعیت شناختی در افراد مسن بستگی دارد.
در حالی که مصرف غذا بدون توجه به وضعیت شناختی شرکت کنندگان با همان دستکاری افزایش می یابد. در مطالعه حاضر، 9.5 درصد از شرکت کنندگان در آزمایش 1 و 35.7 درصد از شرکت کنندگان در آزمایش 2، که دارای جنسیت، سن و نمرات مختلف هستند.
مصرف یکسانی را بین میان وعده های با سس و بدون سس نشان دادند، در حالی که اکثریت هر دو گروه از شرکت‌کنندگان، مصرف تنقلات با سس را بیشتر از بدون سس نشان دادند.
به منظور روشن شدن عوامل تعیین کننده این تفاوت های فردی در اثر افزودن سس بر مصرف و ارزیابی غذا، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
در مطالعه حاضر، تفاوت هایی در مصرف غذا بسته به نوع سس مشاهده شد. در آزمایش 2، شرکت کنندگان مقادیر بیشتری تنقلات انگشتی با سس آگاو نسبت به آنهایی که سس نداشتند خوردند.
این نتایج نشان می دهد که شرکت کنندگان وجود سس را با وجود رنگ کم کنتراست آن در مقایسه با میان وعده درک کردند. با این حال، میانگین مصرف میان وعده‌های انگشتی برای میان‌وعده‌های حاوی سس شکلات به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از میان وعده‌های حاوی سس آگاو بود.
